Politiek zou sport niet langer moeten negeren
Het Parool – 2 maart 2017:
Juist nu kan sport een positieve bijdrage leveren aan de samenleving. Toch blijft dit onderwerp totaal onderbelicht in de campagne, schrijft Robert Geerlings.
Door: Robert Geerlings
In de aanloop naar de verkiezingen is sport geen politiek thema. Integratie, sociale samenhang, zorg en onderwijs zijn dat wel. Ogenschijnlijk grotere vraagstukken die het belang van een fijn voetbalpleintje, een leuke sportvereniging of een uurtje gymles ver overstijgen.
Toch zijn dit juist de onderwerpen die raken aan het dagelijks leven van heel veel Nederlanders. Voorzieningen die afhankelijk zijn van beleidsmatige keuzes en politici de mogelijkheid bieden concreet invulling te geven aan de abstracte thema’s die de debatten overheersen. Op lokaal niveau lijkt dit besef de laatste jaren langzaam door te dringen. De landelijke politiek blijft hierin vooralsnog achter.
Sportbudget is verwaarloosbaar
Als Sportraad Amsterdam – onafhankelijk adviesorgaan van de gemeente Amsterdam – lopen we er met regelmaat tegenaan: sport heeft een rol op vrijwel alle belangrijke beleidsterreinen. Of het nou gaat om het leefbaar houden van (stedelijke) ruimte, het toekomstbestendig maken van het onderwijs, het betaalbaar houden van de verzorgingsstaat, het bevorderen van sociale cohesie of het stimuleren van jongeren om te excelleren: sport is op z’n minst onderdeel van het antwoord.
De gedachte dat sport slechts tot doel heeft het volk wat ontspanning en vermaak te bieden, is gelukkig achterhaald. Lokale politici – zeker in Amsterdam – en ook steeds meer gemeentelijke ambtenaren zien de kracht van sport en zijn gevarieerde mogelijkheden.
Dit maakt sport uiteraard niet tot panacee, maar wel tot een concreet en prettig instrument dat een bijdrage kan leveren aan het bereiken van tal van hogere doelen. Want juist omdat sport mensen samenbrengt, gezond, vormend en voor velen leuk en uitdagend is, kan het effectief worden ingezet en veel mensen bereiken.
Verder gemarginaliseerd
Dit lijkt de meeste grote landelijke partijen helaas te ontgaan. Hoewel in de meeste verkiezingsprogramma’s enkele passages over sport te vinden zijn, komen ze – een uitzondering daargelaten – niet verder dan een handvol holle frasen.
In vergelijking met de verkiezingsprogramma’s van vier jaar geleden is de gemiddelde aandacht voor sport zelfs afgenomen. Onbegrijpelijk, zeker wanneer dit betekent dat de rol van sport in de Tweede Kamer verder gemarginaliseerd wordt – want die was al niet groot.
Binnen de rijksbegroting is het sportbudget van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport verwaarloosbaar. Het aantal inhoudelijke discussies dat de landelijke politiek de laatste jaren over sport voerde, biedt evenmin enig houvast.
Behoefte aan verbinding
En als de landelijke politici zich dan een keer over sport buigen, betreft dat vrijwel altijd topsportgerelateerde zaken als matchfixing, doping en de organisatie van topsportevenementen. Het zijn zeker geen onbelangrijke onderwerpen, maar wel slechts relevant voor een beperkt clubje mensen. De volle potentie van sport wordt in Den Haag helaas nog altijd onderschat en onvoldoende benut.
Dat de sport en de sporters nog steeds moeten vechten voor erkenning, is natuurlijk verdrietig, maar hen kennende zullen ze deze strijd niet schuwen en nooit opgeven. De urgentie is echter groter en de noodzaak breder. Juist nu de verschillen in de Nederlandse samenleving worden uitvergroot en er behoefte is aan verbinding, zouden we de sport meer dan ooit moeten inzetten.
Bonden maken geen onderscheid
De verdwenen zuilen, lege kerken en een toenemende tweedeling in het onderwijs maken het sportveld misschien wel tot de enige plaats waar mensen van allerhande komaf elkaar nog ontmoeten.
En als dit niet meer binnen verenigingen plaatsvindt (witte clubs zijn er ook al), dan in elk geval tussen verenigingen, want de competitiecomputers van de sportbonden maken geen onderscheid. Hoe basaal ook, dergelijke sportieve ontmoetingen en verbanden zijn in staat verschillen te overbruggen en de sociale samenhang te bevorderen.
De Nederlandse samenleving is gebaat bij politici die dit herkennen en de sport op alle mogelijke manieren helpen deze – en de vele andere – belangwekkende functies te blijven vervullen.
Wilt u meer of minder sport?
Vanavond in De Balie met onder anderen Clarence Seedorf, Danny Ghosen (Danny in Arabistan), Koen Weijland (e-sporter AFC Ajax) en Mathijs Gomperts (worstelaar, filosoof en dichter).